Fizioterapeuti u Crnoj Gori nijesu dovoljno vrednovani i prepoznati, što se jasno može vidjeti kroz tešku situaciju u kojoj je Institut Igalo i to se mora promijeniti, kazala je u izjavi za Portal RTCG sekretarka Stručne službe Komore fizioterapeuta Crne Gore Milica Baucal, povodom 8. septembra, Svjetskog dana fizioterapije.
Ovaj dan je, kaže ona, prilika da se prepozna djelo koje fizioterapeuti učine za svoje pacijente i zajednicu.
“Jedni od najvećih izazova fizioterapeuta predstavlja podizanje cijelokupnog nivoa svijesti građana o nužnosti fizioterapije ne samo prilikom liječenja već i kod prevencije određenih stanja. Fizioterapeuti kao zdravstveni radnici su važna karika u zdravstvenom sistemu Crne Gore kako u javnom tako i u privatnom sektoru. Stanje profesije je dosta teško, smatramo da u društvu i sistemu nismo dovoljno vrednovani i prepoznati što se jasno moze vidjeti kroz aktuelnu situaciju u kojoj se našao Institut Igalo. To se oslikava i u tome što u granskim kolektivnim ugovorima nijesmo prepoznati”, istakla je Baucal.
Ta važna profesija, je, kaže ona, prisutna u svim nivoima zdrastvene zaštite i ima veoma važnu ulogu u cjelokupnom tom procesu.
“U Crnoj Gori veliki broj pacijenata traži usluge fizioterapeuta, bilo bi veoma važno da se u budućnosti povežu javni i privatni sektor u cilju smanjenja liste čekanja na procedure koje su pacijentima neophodne u liječenju i rehabilitaciji. Time ćemo imati zadovoljnog pacijenta i veći broj zaposlenih fizioterapeuta”, predložila je Baucal.
Kazala je da razvojni deformiteti kičmenog stuba kod djece godinama rastu, a da najveći doprinos tome ima sedatorni način života i neadekvatna navike tokom obavljanja aktivnosti u svakodnevnom životu.
“Dok radno angažovani ljudi uglavnom sjedeći za kompjuterom ili stojeći za mašinom, a zbog lošeg držanja mišića postaju sve napetiji i javlja se bol zbog čega se javljaju fizioteraputu”, istakla je Baucal.
Svjetska konfederacija za fizioterapiju, u cilju približavanja i razumijevanja fizioterapije kao posebne profesije, definiše fizioterapiju kao “nezavisnu zdravstvenu profesiju koja pruža usluge uspostavljanja, razvijanja i zadržavanja maksimalne pokretljivosti i funkcionalne sposobnosti i obuhvata pružanje podrške u okolnostima kada su pokret i funkcija ugroženi procesom starenja, povredom ili bolešću”.
